توسط : آزور مجمع‌الجزایری تشکیل‌شده از ۹ جزیره آتشفشانی متعلق به کشور پرتغال است که در اقیانوس اطلس قرار گرفته اند. مجمع الجزایر آزور یا Azores در سال های اخیر بیشتر از قبل مورد توجه گردشگران از نقاط مختلف دنیا قرار گرفته و پروازهای مستقیم بسیاری نیز به سمت این جاذبه گردشگری زیبا از اقصی نقاط مختلف راه اندازی شده است.
آزور با قرار گرفتن در امتداد مجمع الجزایر مادیرا، جزایر قناری، کپ ورد منطقه زیست جغرافیایی ماکارونسیا را تشکیل می دهد. نام جزایر آزرو میان مردمی که از آن بازدید می کنند یا در آنجا زندگی به جزیره خوشبختی معروف است.
صنعت توریست، فرهنگ، اقتصاد و جغرافیای مجمع الجزایر آزور
این سرزمین بهشتی شامل نه جزیره آتشفشانی و تعدادی جزایر کوچک و تپه‌های دریایی می‌باشد که در حدود ۲۳۰۰ کیلومتر مربع مساحت و حدود ۳۰۰ هزار نفر جمعیت دارد. این منطقه یکی از دو منطقه خود مختار کشور پرتغال بحساب می آید که پایتخت آن شهر بندری پونتاداگاوا واقع در جزیره سائو میگوئل می‌باشد. پونتا دلگادا، مرکز اداری مجمع‌الجزایر مزبور، در جزیرۀ اصلی Sao Miguel Island، قرار دارد.
کوه پیکو که مرتفعترین نقطه کشور پرتغال است با ارتفاع ۲۳۵۱ متری در این جزیره واقع شده است. این جزایر از نظر موقعیت مکانی در ناحیه ای بخصوص قرار دارند و محل تلاقی سه قاره امریکا، اروپا و افریقا می‌باشد. این منظقه به علت داشتن آتشفشان و قرار گرفتن روی گسل منطقه‌ای زلزله خیز دنیا محسوب می شود.
همه این 9 مجمع الجزایر آتشفشانی هستند و در ناحیه آتلانتیک شمالی واقع شده اند و بر اساس آخرین اندازه گیری ها در سال 2011 مساحتی حدود 2325sq.km دارد. باید بدانید که این جزایر جذاب و دیدنی واقع در اقیانوس اطلس، درفاصله ی 1500 کیلومتری قسمت غربی لیسبون پرتقال قرار دارند
تولید شراب، موز، مرکبات، میوه، انگور، غلات و تنباکو درین جزایر به عمل می‌آید. همچنین پرورش دام و ماهیگیری از منابع دیگر درآمد مردم این جزیره می‌باشد. کشاروزی و ماهیگری از صنایع کلیدی این جزیره‌است.
آزور در ۱۹۷۶ به ناحیه‌ای خودمختار تبدیل شد و به‌صورت بخشی از سرزمین‌های فرادریایی پرتغال باقی ماند.
مجمع الجزایر به سه گروه جغرافیایی تقسیم می شوند:
- گروه شرقی که شامل سانتامریا و سائو میگوئل است.
- گروه مرکزی که شامل ترسیرا ,گراکوزا ,جزیره سائو جورج و فایال می شود.
- گروه غربی که شامل کورو و فلوری است.
آب و هوا Azores:
آزور با قرار گرفتن در نیمکره شمالی دارای آب و هوای معتدل و مرطوب می باشد. هوای بارانی و ابری در تمام فصول سال مشهود می باشد. اگرچه در فصل تابستان بین ماه جون تا سپتامبر هوای گرمتر و دمای بالاتری دارد. میانگین دمای آزور بین 13.6 تا 22 c درجه می باشد.
در نهایت از نظر آب و هوایی جزء مناطق نیمه گرمسیر به شمار می آید.
ریشه ی آتشفشانی این جزیره منجر به ایجاد چشم اندازهای دراماتیک، خاک حاصلخیز و سرسبزی باشکوهی شده است. همه ی این ۹ جزیره مکان هایی بسیار زیبا هستند که صنعت گردشگری در آن ها به خوبی توسعه یافته است. طبیعت بزرگ ترین جاذبه ی آزور به شمار می رود.
اهم فعالیت های توریستی در جزایر آزور
در کنار طبیعت فوق العاده و آب و هوای علی اغلب فعالیت گردشگران و توریست هایی که به این منطقه می آیند در اوقات فراغت خود را مشغول به کارهای زیر می کنند:
- کوهنوردی
- دوچرخه سواری
- ماهیگیری
- تماشای گونه های مختلف پرندگان
- قایق سواری، جت اسکی
- صخره نوردی یا دره نوردی
- ژئو توریسم
- گلف
- اسب سواری
- پاراگلایدر
- غواصی در آب های عمیق
- موج سواری
- تماشای نهنگ ها، دلفین ها
مجمع‌الجزایری بهشتی برای صخره نوردان
آزور با مجهز بودن به بیش از 100 مسیر دره نوردی، سرزمین بی نظیری برای تمرین دره نوردی است. این مسیر ها بین جزیره های سائو میگوئل، سانتاماریا، فایال، تکسریا و مخصوصا فلور و جزیره سائو جورج تقسیم شده اند.
به طور کلی مسیرهای دره نوردی با منظره ای زیبای و عالی به همراه سختی سطوح متفاوت جذابیت آن را نشان می دهند که زیبایی خود را از رودخانه هایی با جریان های آبی پرفشار و آبشارهای که همهگی به به دریا ختم می شوند نشات گرفته اند.
از آنجایی که جزیره های آزور ریشه آتشفشانی دارند غالبا جنس صخره های آن از نوع سنگ های آندزیت با رنگ های تیره و مواد آذر آواری هستند. از آنجایی که این صخره ها دارای لبه های تیزی هستند ممکن هست مشکلاتی را برای دره نوردان و صخره نوردان در طول مسیر ایجاد کنند.
از 9 جزیره آزور 3 تای آن شرایط دره نورده فوق العاده ای را فراهم می کنند بنامهای جزیره سائو میگوئل São Miguel و جزیره سائو جورج SãoJorge و جزیرهٔ فلورس Flores می باشند.
توجه به زمین شناسی جزیره آزور بر ویژگی های مسیر های صخره نوردی و دره نوردی آن تاثیر گذار می باشد.
مسیرهایی با صخره های از جنس بازالتی تلفیقی که بصورت لایه های نرمتر یک درمیان قرار گرفته اند و صخره نوردان باید توجه داشته باشند که برخی از مسیر های دره نوری کاملا لغزنده و سر هستند و مستلزم استفاده از تکنیک های خوبی در کنار تجهیزات مناسبی هستند تا در نهایت بتوانند از طنابهای خود به بهترین نحو مراقبت کنند تا از آسیب زدن به طناب در لبه صخره ها و سنگ های غلتان جلوگیری شود.
به دلیل فراوانی آب و آب و هوای معتدل، صخره نوردی در اکثر فصل های سال امکان پذیر می باشد. بهترین زمان هم بین ماه های آوریل و اکتبر است اگر باز هم همه چیز به آب و هوا و جریان های آبی اقیانوس نیز وابسته است.
علی رغم بارش های نسبتا زیاد، سرازیری هایی با شیب تند و نواحی با حوضچه های آبریز کوچک باعث ایجاد درجه بندی آبی پایین در اکثر مسیرهای دره نوردی می شوند، البته شرایط می تواند بطور قابل ملاحظه ای براساس مقدار بارش تغییر کند.
